ASPARGIN 0,5G * 75 TABL /FILOFARM
Aspargin zawiera dobrze przyswajalną mieszaninę soli magnezowej i potasowej kwasu asparaginowego.
Skład
Wykaz substancji czynnych:
magnezu wodoroasparaginian (czterowodny) 250 mg (co odpowiada 17 mg magnezu);
potasu wodoroasparaginian (półwodny) 250 mg (co odpowiada 54 mg potasu).
Wykaz substancji pomocniczych:
skrobia ziemniaczana, sacharoza, ultraamylopektyna, magnezu stearynian, talk.
Działanie
Magnez jest aktywatorem wielu enzymów, pośredniczy w wytwarzaniu i transporcie energii w organizmie. Jest niezbędny w czynności mięśnia sercowego, układu nerwowego, mięśniówki gładkiej naczyń oraz mięśni prążkowanych. Niedobór magnezu zwiększa ryzyko choroby wieńcowej, zawału serca i zaburzeń rytmu serca. Objawami niedoboru magnezu są: nadpobudliwość, trudności z koncentracją, zwiększona podatność na stres, zaburzenia pracy mięśni szkieletowych. Potas uczestniczy w czynności układu nerwowego i sercowo-naczyniowego oraz w przewodnictwie nerwowo mięśniowym. Niedobór potasu stanowi zagrożenie dla prawidłowej czynności układu krwionośnego, wydalniczego i regulacji gospodarki wodno – elektrolitowej (odpowiedzialnej za utrzymanie prawidłowego ciśnienia i kwasowości krwi). Kwas asparaginowy bierze udział w przekazywaniu bodźców w ośrodkowym układzie nerwowym.
Wskazania
Uzupełnianie niedoboru magnezu i potasu (gdy nie jest konieczne podawanie drogą dożylną):
- przy niemiarowościach i nadpobudliwości serca – zwłaszcza na tle niedoboru magnezu i potasu;
- profilaktycznie w chorobie niedokrwiennej serca, przy zagrożeniu zawałem;
- w rekonwalescencji pozawałowej;
- po przebytych chorobach zakaźnych lub zabiegach chirurgicznych, w przebiegu których doszło do utraty magnezu i potasu;
- jako lek przeciwdziałający niepożądanym skutkom długotrwałego stosowania glikozydów nasercowych i leków moczopędnych (np. tiazydów, furosemidu).
Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat.
Dawkowanie
Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, przeciętnie stosuje się od 1 do 2 tabletek 2 do 3 razy dziennie, doustnie, po posiłku, co odpowiada od 108 mg do 324 mg potasu na dobę oraz od 34 mg do 102 mg magnezu na dobę.
Przeciwwskazania:
Nie należy stosować leku Aspargin jeśli występuje:
nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, hipermagnezemia,
hiperkaliemia (nadmiar magnezu lub potasu we krwi), ciężka niewydolność
nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/min), zaburzenia
przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (blok), bradykardia (zbyt wolna
praca serca), myasthenia gravis (rzadka choroba, której towarzyszy
zwiotczenie mięśni), znaczne niedociśnienie tętnicze krwi.
Działania niepożądane:
Jak każdy lek, lek Aspargin może powodować działania niepożądane.
Lek może spowodować zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego
(zaburzenia pracy serca). Niekiedy po stosowaniu leku mogą wystąpić
nudności i biegunka, które zwykle ustępują samoistnie, a także
zaczerwienienie skóry, bezsenność, osłabienie mięśniowe. W przypadku
wystąpienia ciężkich objawów niepożądanych należy zwrócić się do
lekarza.U niektórych osób w czasie stosowania leku Aspargin mogą
wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia innych
objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować
o nich lekarza.
Uwagi:
Interakcje z innymi lekami:
Leku nie należy podawać jednocześnie z fosforanami i związkami wapnia,
gdyż zawarty w nim magnez wykazuje antagonizm w stosunku do tych
związków. Sole magnezu zmniejszają wchłanianie niektórych antybiotyków,
np. tetracyklin; należy zachować co najmniej 3-godzinną przerwę
pomiędzy podaniem tych leków. Magnez zmniejsza wchłanianie związków
żelaza, fluoru, fluorochinolonów oraz doustnych leków
przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny. Glikozydy naparstnicy (leki
nasercowe) stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń
rytmu serca. Leku nie należy stosować jednocześnie z atropiną lub
hioscyjaminą, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, możliwych przy
doustnym przyjmowaniu soli potasu. Leki moczopędne (amiloryd,
spironolakton, triamteren) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny
(leki stosowane w chorobach układu krążenia, np. kaptopryl i enalapryl)
powodują wzrost stężenia potasu we krwi. Kortyzon zmniejsza skutki
działania potasu. Zawarty w preparacie potas zmniejsza wchłanianie
witaminy B12.